እኮ ለምን? ደመናህን ገፈህ የምድር ገመናህን አታጋልጥ፤ ፍጥረቶችህ ከሰው አንሰን በዘር ቅንጣት ተበጥረን ስንወቀጥ፤ ላንበቅል፤ላናፈራ በከይሲዎች ክፉ መዳፍ ስንዳመጥ፤ በባዕዳን አሎሎ፤ በእጅ አዙር አለቅጥ ስንቀጠቀጥ፤ ለምን ዶፍህ አያባራ፤ሃሩርህ አይበርድ ለምድራችን ፋታ አትሰጥ?፤ ፍጥረትህ ሁሉ እንደተዘራ በየማሳው መክኖ እንዳይቀልጥ። በጨለማ ለተዘጉት በስቃይ አንጋጠው ለሚማጸኑህ፤ በኃልፈታቸው እስትንፋስ የሲቃ ጣዕራቸውን እየሰማህ፤ እነሆ ሩብ መቶ ዓመት! እንዴት እስካሁን አስቻለህ? […]
↧